Αυτή η εργασία μελετά την ενσωμάτωση άτυπων διαδικασιών μουσικής μάθησης σε μια ομάδα παιδιών προσχολικής ηλικίας σε τυπικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, ως μέσο για την ανάπτυξη ρυθμικών μουσικών δεξιοτήτων, καθώς και νέων πρακτικών και δεξιοτήτων επικοινωνίας και συνεργασίας στην προσχολική ηλικία. Συγκεκριμένα, μελετά την αυθόρμητη ρυθμική μουσική συμπεριφορά παιδιών προσχολικής ηλικίας μέσω της έρευνας που διεξήχθει σε παιδιά ιδιωτικού νηπιαγωγείου στην Αθήνα και  συνδέει τον τρόπο που η άτυπη παιδαγωγική μάθησης της Green ενισχύει τις αυθόρμητες και πολυτροπικές μουσικές συμπεριφορές των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Μέσα από  τη μελέτη διερευνήθηκε η εξελικτική πορεία της ρυθμικής ανάπτυξης, μέσω της μεθόδου Playing by ear της Lucy Green. Ένας από τους στόχους της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει σε ποιο βαθμό η μέθοδος playing by ear της Lucy Green, αποτελεί την ιδανική επιλογή για την εφαρμογή της άτυπης μορφής μουσικής μάθησης μέσω της εξ ακοής μεθόδου σε τυπικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα. 

Εφαρμόστηκε μια ποιοτική έρευνα και αξιοποιήθηκαν εργαλεία και στρατηγικές από την ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση της έρευνας δράσης. Συγκεκριμένα, η συλλογή των δεδομένων συγκεντρώθηκε μέσω ανοικτών/ποιοτικών πηγών όπως παρατήρηση συμμετεχόντων, αναστοχαστικό ημερολόγιο και σημειώσεις πεδίου, ανεξάρτητες παρατηρήσεις με τη μορφή ημερολογίου, συνέντευξη και ερωτηματολόγιο με κλειστού τύπου ερωτήσεις - από έναν «κριτικό φίλο», συνεντεύξεις με τα παιδιά υπό την μορφή ομάδων εστίασης και ηχογραφήσεις. Η εγκυρότητα των δεδομένων που συλλέχθηκαν διασφαλίστηκε με τη μέθοδο της «τριγωνοποίησης». Βάσει των ερευνητικών ερωτημάτων διερευνήθηκε α) σε ποιόν βαθμό η εξ ακοής μέθοδος ανέπτυξε τη ρυθμική ικανότητα των μαθητών και β) αν ενίσχυσε την ικανότητα των μαθητών να παίζουν μουσική σε μικρές ομάδες, χωρίς να χρειάζονται την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαφάνηκε  πως α) η άτυπη μουσική μάθηση μέσω της μεθόδου Playing by ear της Lucy Green, ενίσχυσε τον αυθόρμητο και πολυτροπικό τρόπο μουσικής συμπεριφοράς των παιδιών σε αυτήν την ηλικία, β) παρείχε ένα κατάλληλο πλαίσιο για την προώθηση της μουσικής των παιδιών, γ) παρατηρήθηκε επίσης πως βοηθά την ανάπτυξη της ρυθμικής ικανότητας των μαθητών με τη χρήση μουσικών οργάνων, καθώς και τη ρυθμική τους ικανότητα με κινητική συμπεριφορά (Burke, 2018; Purves 2017). Τέλος, δ) προάγει την ικανότητα των μαθητών να παίζουν μουσική σε μικρές ομάδες, χωρίς να χρειάζονται την συνεχή και άμεση καθοδήγηση του εκπαιδευτικού, αναπτύσσοντας νέες πρακτικές και δεξιότητες επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ τους (Cambell, 1995; Allsup, 2003; Green, 2008; Papazachariou-Christoforou, 2023, Andrioti, 2024). 

• Εμπειρίες, αξίες και πρακτικές της μουσικής και ηχητικής εκπαίδευσης
• Διαθεματικές προσεγγίσεις στη μουσική εκπαίδευση
• Μουσικές εμπειρίες με νόημα

Η Εύη Ανδριώτη είναι εκπαιδευτικός μουσικής τα τελευταία 18 συναπτά έτη. Είναι πτυχιούχος Μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α., όπου ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Μουσική Εκπαίδευση σε Τυπικά και Άτυπα Περιβάλλοντα. Είναι Υποψήφια Διδάκτωρ Μουσικής Παιδαγωγικής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. Έχει πτυχίο ανώτερων θεωρητικών (Αρμονίας, Αντίστιξης και Βυζαντινής Μουσικής). Συμμετέχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατες ανακοινώσεις της ήταν στο Παγκόσμιο Συνέδριο της ISME 2024 στη Φινλανδία και στο MISTEC στην Εσθονία. Είναι μέλος της ΕΕΜΕ και της International Society for Music Education (ISME). Είναι συγγραφέας τριών παιδικών βιβλίων ένα εκ των οποίων, αφορά στη μουσική.