Η παρούσα εργασία εξετάζει βιβλιογραφικά τον ρόλο του Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού (NLP) στην εκπαίδευση γενικά και στη μουσική εκπαίδευση ειδικότερα, διερευνώντας και αναδεικνύοντας τις δυνατότητες και προοπτικές του στην ενίσχυση: α) της προσωπικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών ως απαραίτητου στοιχείου της διδακτικής διαδικασίας, β) της μαθησιακής εμπειρίας και γ) της σχέσης εκπαιδευτικών-μαθητών.

             Το σύστημα NLP, ως συνδυασμός γλωσσολογίας, ψυχολογίας και νευροεπιστήμης, δημιουργήθηκε από τους Bandler και Grinder τη δεκαετία του 1970 και επικεντρώνεται στην εφαρμογή στρατηγικών και εργαλείων που επιτρέπουν στους ανθρώπους να επιτυγχάνουν επιθυμητά αποτελέσματα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο (O'Connor & Seymour, 1995). Μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί ευρέως στην εκπαίδευση, παρουσιάζοντας θετικά αποτελέσματα τόσο στην προσωπική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών (Marashi & Abedi, 2017), όσο και στη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας και της σχέσης δασκάλου-μαθητή (Carey et al., 2010). Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί που έχουν εκπαιδευτεί στον NLP εμφανίζουν αυξημένη αυτοεκτίμηση, βελτιωμένες δεξιότητες επικοινωνίας και ενισχυμένη ικανότητα διαχείρισης της τάξης (Childers, 1985· Dolnick, 2006). Τεχνικές όπως ο καθορισμός στόχων, η οπτικοποίηση και η θετική αναπλαισίωση συμβάλλουν επίσης στην κινητοποίηση και τη συναισθηματική ρύθμιση των μαθητών (Farahani, 2018· Pourbahreini, 2015· Skinner & Croft, 2009).

               Στη μουσική εκπαίδευση, αν και η σχετική έρευνα παραμένει περιορισμένη, έχουν αναδειχθεί σημαντικά ευρήματα σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Διαχείριση του άγχους απόδοσης: Τεχνικές όπως η οπτικοποίηση, η αγκύρωση και η αναπλαισίωση έχουν αξιοποιηθεί στη μείωση του άγχους σκηνής. Η Dogan (2019), μέσα από συνεντεύξεις με ειδικούς NLP και επαγγελματίες μουσικούς, κατέγραψε καθολικά θετικά αποτελέσματα, χωρίς υποτροπή ή πτώση στην απόδοση, ακόμη και όταν οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν μόνο μία συνεδρία.

2. Βελτίωση στρατηγικών μάθησης: Η Wohlman (2010) υποστηρίζει ότι το NLP μπορεί να ενσωματωθεί στην ατομική διδασκαλία μουσικής θεωρίας, ενισχύοντας τις ακουστικές δεξιότητες μέσω τεχνικών όπως η νοητική πρόβα και η αισθητηριακά εμπλουτισμένη γλώσσα.

3. Μοντελοποίηση καλών πρακτικών: Η Koornhof (2001), χρησιμοποιώντας τις τεχνικές μοντελοποίησης του NLP, ανέλυσε τις διδακτικές στρατηγικές μιας διακεκριμένης δασκάλας βιολιού, προκειμένου να αναπτύξει ένα μοντέλο επιτυχημένης διδασκαλίας.

              Τέλος, η μελέτη αναδεικνύει τη δυναμική του NLP και σε ευρύτερα πεδία, όπως η ενίσχυση της επικοινωνίας και της συνεργασίας, η ανάπτυξη της αυτοαντίληψης και η καλλιέργεια θετικής νοοτροπίας, προσφέροντας εργαλεία που μπορούν να ενσωματωθούν δημιουργικά στη μουσική εκπαίδευση, ενισχύοντας τη συμμετοχή, την αυτοπεποίθηση και την απόδοση των μαθητών.

• Δια βίου μάθηση των εκπαιδευτικών μουσικής
• Πλουραλισμός και μουσικοί πολυγραμματισμοί
• Μουσική ψυχολογία και ταυτότητες

Η Μαρία Ζαχαριάδου είναι βιολονίστρια, μουσικοπαιδαγωγός και υποψήφια Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Οι μεταπτυχιακές της σπουδές στη Μουσική Εκπαίδευση στο Northwestern University (ΗΠΑ) και η πολυετής διδακτική εμπειρία στη δημόσια εκπαίδευση – πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια – αποτελούν τα θεμέλια της παιδαγωγικής της πορείας. Η διδασκαλία της χαρακτηρίζεται από την αρμονική σύζευξη της μουσικής με σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, ενώ ως NLP Master Practitioner, ενισχύει τη δημιουργικότητα και την ψυχολογική ενδυνάμωση μαθητών και εκπαιδευτικών. Με αφοσίωση στη μουσική και το ανθρώπινο δυναμικό, επιδιώκει να εμπνέει τις νέες γενιές να ανακαλύψουν τη μοναδικότητά τους μέσα από την τέχνη.