Η μουσική τάξη στο γενικό σχολείο στην Κύπρο είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο παιδιά με και χωρίς αναπηρία εκπαιδεύονται παράλληλα. Η κυπριακή εκπαίδευση βασίζεται σε μια πολιτική ένταξης (integration), ενώ γίνονται διαβήματα για αλλαγή προς μια πολιτική ενιαίας εκπαίδευσης (inclusion) η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα ανθρώπινα δικαιώματα (Συμεωνίδου & Φτιάκα, 2012). Ο τρόπος με τον οποίο το εκπαιδευτικό πλαίσιο της μουσικής τάξης στο σχολείο μπορεί να ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά των ενιαίων μουσικών προγραμμάτων που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία (Jellison, 2012), καθώς και οι εμπειρίες των ατόμων που αλληλεπιδρούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αποτελεί το ερευνητικό ενδιαφέρον της διδακτορικής εργασίας, μέρος της οποίας είναι αυτή η παρουσίαση. Το μάθημα της μουσικής στο σχολείο μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο μουσικής και κοινωνικής ανάπτυξης όλων των παιδιών, καθώς συνδυάζει συλλογικές και ομαδικές δραστηριότητες, προσφέροντας ευκαιρίες συνεργασίας, έκφρασης και ανάπτυξης της προσωπικότητας και των δεξιοτήτων του κάθε παιδιού. Χρησιμοποιώντας τη μουσική ως μέσο, στόχος είναι η κατανόηση της σημασίας που έχει η ενίσχυση της διαφορετικότητας και των ιδιαιτεροτήτων του κάθε παιδιού μέσα στα πλαίσια μάθησης του σχολείου. Έχει διαφανεί ότι τα διαφορετικά εκπαιδευτικά πλαίσια, η κοινωνική και οικογενειακή ζωή αλλά και οι μουσικές επιλογές των ατόμων με τα οποία συναναστρέφεται ο κάθε άνθρωπος, αποτελούν μόνο μερικούς από τους παράγοντες που σύμφωνα με τις Gaunt και Hallam (2016) επηρεάζουν τον τρόπο αντίληψης της μουσικής και της διαμόρφωσης των μουσικών επιλογών του ατόμου. Κατά συνέπεια, η διερεύνηση των διαφόρων πλαισίων μάθησης του ατόμου, μπορεί να προσφέρει στις μουσικοπαιδαγωγικές έρευνες μια νέα οπτική σε ερωτήματα που αφορούν στη μουσική εμπειρία. Ταυτόχρονα, για να γίνει διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το εκπαιδευτικό πλαίσιο της μουσικής τάξης στο σχολείο μπορεί να ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά των ενιαίων μουσικών προγραμμάτων που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία (Jellison, 2012), πρέπει να διερευνηθούν παράλληλα και τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά πλαίσια καθώς και οι άμεσες και έμμεσες επιρροές των συμμετεχόντων. Μέσα από τις εμπειρίες των ίδιων των παιδιών αλλά και της αναγνώρισης της επιρροής του ευρύτερου περιβάλλοντος σε αυτές τις εμπειρίες (Bronfenbrenner, 1979) η ερευνήτρια θα υποστηρίξει το όφελος της μάθησης σε ενιαίο εκπαιδευτικό πλαίσιο, θα μιλήσει για το ρόλο του παιδαγωγού στην ενίσχυση των δεξιοτήτων των παιδιών, αλλά και τη σημασία της μουσικής ως δραστηριότητα στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Η παρουσίαση θα επικεντρωθεί σε στοιχεία από το θεωρητικό υπόβαθρο που συνέβαλαν στο μεθοδολογικό σχεδιασμό και καθόρισαν τη συλλογή δεδομένων, καθώς και σε κάποια πρώτα αποτελέσματα από παρακολουθήσεις μουσικών και άλλων μαθημάτων, και από συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς και γονείς σε σχέση με τη μουσική ως μέσο ενίσχυσης της διαφορετικότητας.

• Μουσικές εμπειρίες στο σχολείο, στο ωδείο και στην κοινότητα
• Μουσική αγωγή, κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα

Η Ρέα Ευσταθίου είναι υποψήφια διδάκτωρ Μουσικής Παιδαγωγικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ηνωμένο Βασίλειο και εργάζεται ως δασκάλα πιάνου και θεωρίας στο ωδείο Musica Mundana στη Λευκωσία. Η φιλοσοφία της διδασκαλίας της βασίζεται στη μοναδικότητα του κάθε μαθητή, καθώς και στη συνεργασία και εξέλιξη του καθενός μέσω της μουσικής. Οι μουσικές εμπειρίες και απόψεις των παιδιών, η μουσική διδασκαλία και μάθηση στο σχολείο και στην κοινότητα, η δια βίου μουσική μάθηση και εξέλιξη, καθώς και η σημασία της μουσικής στην ποιότητα ζωής, αποτελούν κάποια από τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα.