Η εργασία αυτή μελετά τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μαθητών με «Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος» (ΔΑΦ), μέσω παρεμβατικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων διδασκαλίας μουσικής και χορού.  Η έννοια της ποιότητας ζωής χαρακτηρίζεται ως  πολύπλευρη και πολύπλοκη υπόθεση, μη οριοθετημένη  και εξαρτώμενη, άμεσα, από την ερευνητική προσέγγιση (Οικονόμου et al., 2001). Στην  παρούσα έρευνα η ποιότητα ζωής , εστιάζει στην ψυχολογική ευεξία, στην ψυχαγωγία ,στην εκπαίδευση και στην κοινωνική ένταξη, ενώ το προς μελέτη δείγμα της  αφορά 4 μαθητές με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος , οι οποίοι φοιτούν σε δευτεροβάθμια ειδική δομή. Η American Psychiatric Association (2013), περιγράφει τη «Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος», όρο που αντικατέστησε τις «Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές» ( ΔΑΔ), με την αναθεωρημένη έκδοση του DSM-5 (DSM-V, 2013), ως μία ενιαία συνθήκη  με διαφορετικά επίπεδα σοβαρότητας των συμπτωμάτων, και  γνώμονα δύο βασικούς τομείς, α) τα ελλείμματα στην κοινωνική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση και β) τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Μέσω της  παρέμβασης ,μελετήθηκαν οι τρόποι που συνέβαλαν στην ενίσχυση και καλλιέργεια της ποιότητας ζωής  των μαθητών σε τομείς που συνδέονται με την βελτίωση της αυτοεικόνας τους, τις ευκαιρίες για  ενασχόληση με εξωσχολικές δραστηριότητες, καθώς και  την ένταξή τους σε ομάδα. Τα παραπάνω αποτελούν βασικά στοιχεία στα οποία τα άτομα «με αυτισμό» θεωρούνται ανεπαρκή , αδυναμίες που δύναται να  καλυφθούν μέσω αντισταθμιστικών μηχανισμών (Παπαδοπούλου, 2021). Έναν εξ αυτών  μελετά η εν λόγω  εργασία και αφορά την εκπαίδευση μαθητών  ειδικότερα μέσω της παραδοσιακής μουσικής και του χορού.  Εργαλείο συλλογής δεδομένων αποτελούν οι λίστες παρατήρησης των εκπαιδευτικών , οι απαντήσεις των οποίων αποδελτιώθηκαν για τις ανάγκες της ποιοτικής μεθόδου που χρησιμοποιήθηκε. Από την διαδικασία προκύπτει ότι, α) ενίσχύθηκε το πνεύμα συνεργασίας ,  β) δόθηκαν ευκαιρίες για κοινονοικοποίηση και συμμετοχή σε νέες δραστηριοτητες, ενώ γ) οι μαθητές  βελτίωσαν την αυτοεκτίμηση και αυτοπειθαρχία τους. Έρευνες κατέδειξαν την σπουδαιότητα της μουσικής και του χορού στη βελτίωση των κινητικών λειτουργιών, της προσοχής, της κοινωνικής αλληλεπίδρασης ενώ συνάμα θεωρείται βασικός ο ρόλος τους  στην εκπαίδευση των ατόμων με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (Braun Janzen & Thaut, 2018∙ Kessler & Bromet, 2013). Οι έρευνες αυτές επιβεβαιώνουν την σημαντικότητα και τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας. 

• Σύνδεση της μουσικής εκπαίδευσης με την καθημερινή ζωή
• Μουσική εκπαίδευση στην ειδική αγωγή

Η Καμηλάκη Αρετή (MEd, MA, Μουσικός, Εκπαιδευτικός, Ε.Ε.Ε.ΕΚ Νάουσας) γεννήθηκε στο Καστέλι Κισσάμου το 1985 και ξεκίνησε μαθήματα παραδοσιακού και κλασικού βιολιού σε ηλικία 6 ετών στο Ωδείο της Μητροπόλεως . Το 2004 αρχίζει τις σπουδές της στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, με ειδίκευση στην «Ερμηνεία και Εκτέλεση Παραδοσιακών Οργάνων-Βιολί», απ’ όπου αποφοιτεί με «Άριστα». Είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων με θέμα «Εκπαίδευση και Αναπηρία. Συγκινησιακές και Συναισθηματικές Δυναμικές» του Πανεπιστημίου Tor Vergata και «Αθλητικός Τουρισμός ,Οργάνωση Δρώμενων, Χορός» του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου με ειδίκευση Σπουδές στο Χορό. Εργάστηκε σε μουσικά σχολεία ενώ τα τελευταία 10 χρόνια υπηρετεί τη δευτεροβάθμια ειδική εκπαίδευση.Παράλληλα δραστηριοποιείται ως μουσικός πανελλαδικά  και στο εξωτερικό.